Historia PZG

Ruch społeczny głuchoniemych został zapoczątkowany na ziemiach polskich w latach 1876-1918. Pierwsze stowarzyszenie o nazwie Galicyjskie Towarzystwo Głuchoniemych ?Nadzieja? rozpoczęło swą działalność 7 lipca 1876 r. we Lwowie. W 1883 r. w Warszawie powstało Chrześcijańskie Towarzystwo Głuchoniemych ?Opatrzność?, którego celem było organizowanie życia kulturalnego i towarzyskiego swych członków, opieka nad starszymi, chorymi, bezrobotnymi, a także udzielanie pomocy materialnej.

Do momentu odzyskania niepodległości, tj. do 1918 r. na polskich ziemiach istniało 7 stowarzyszeń zrzeszających osoby z uszkodzeniem słuchu. W 1909 r. w Łodzi powstało Chrześcijańskie Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Głuchoniemych ?Wzajemność?. Kierowane było przez niesłyszącego aktywistę Władysława Kranasa, który był również współzałożycielem szkoły dla dzieci głuchych w Łodzi.

Władysław Kranas

Po wojnie, w 1946 r. wznowiło lub rozpoczęło swą działalność łącznie 8 organizacji, w tym stowarzyszenie w Łodzi. W grudniu 1946 r. z inicjatywy członków przedwojennego stowarzyszenia powstał w Łodzi Oddział Polskiego Związku Głuchoniemych i ich Przyjaciół. Z czasem nazwa zmieniła się na Polski Związek Głuchych, zmieniały się również siedziby. Aż do 1998 r., kiedy to ze środków Zarządu Głównego PZG zakupiono budynek przy ul. Nawrot 94/96, który stał się domem dla setek niesłyszących z województwa łódzkiego.

Jesteśmy więc najstarszą organizacją prowadzącą rehabilitację, opiekę, pomoc społeczną i animację życia kulturalnego dla osób niesłyszących zamieszkujących województwo łódzkie.